Pinnen is te moeilijk voor banken

Het ’nieuwe pinnen’ volgens banken

Bij het oude pinnen sleept de betaler de pas door een sleuf. Bij het nieuwe pinnen steekt de betaler de pas in een sleuf en haalt de pas weer terug. Dippen noemden de banken dat in 2011. Inmiddels is het 14 jaar later, er is contactloos betalen (sinds 2013) en waarschijnlijk weet niemand meer dippen is. De psychologische les is daardoor leerzamer geworden. L' histoire se repète.

Zonder ogen, oren en zelfs nog zonder handen kun (met wat hulp) je best afrekenen bij de kassa.

Zonder werkgeheugen kun je afrekenen vergeten.

Het probleem bij passen is niet de beweging (swipen, dippen of tikken bij contactloos) maar het werkgeheugen: de pincode en de pas niet vergeten.

Daar komt bij dat er bij betalen stress en afleiding is. Daardoor verdwijnt er ongemerkt informatie uit het werkgeheugen. Pas nog uit de pinlezer halen wordt verdrongen uit het werkgeheugen door vragen als: Had ik nu suiker gepakt? Lege flessenbon niet vergeten. Verder verstoren anderen het werkgeheugen zoals vragen van de caissière: Wilt u zegeltjes, een bon, voetbalplaatjes, heeft u een bonuskaart? en klanten die achter de betaler staan (haast, Mag ik uw voetbalplaatjes?).

Voor het werkgeheugen was het nieuwe pinnen uit 2011 en contactloos pinnen dus eigenlijk niets nieuws. Bij het ’nieuwe’ pinnen uit 2011 en het ’nieuwste’ (contactloze) pinnen moet de betaler nog steeds pinnen (contact maken en pin invoeren) op het moment dat het de bank uitkomt. Voor het werkgeheugen zou een verbetering zijn wanneer de betaler kan pinnen wanneer het hem uit komt. Dat is bijvoorbeeld aan het begin wanneer de kassière begint te scannen. De betaler heeft dan niet zo veel te doen (minder stress).

De paslezer moet gewoon even vier cijfers onthouden tot de kassière zegt Betalen maar! Direct na het pinpascontact, wanneer de betaler toch niets te doen heeft, bergt hij de pas op. Die kan hij niet meer vergeten of uit zijn hand laten vallen. De betaler heeft handen en aandacht vrij voor anders zaken en kan daar beter op

anticiperen.

Bovendien kunnen computers cijfers perfect onthouden terwijl mensen niet gebouwd zijn voor cijfers schrijven, lezen en onthouden.

Bij het ’nieuwe’ pinnen wordt de pas niet vaker vergeten stelt de bank.

Psychologisch gezien is het onwaarschijnlijk dat passen niet vaker vergeten worden omdat de pas losgelaten wordt en de taakomstandigheden stressvol zijn. Er worden niet meer pasjes aangevraagd volgens de banken.

De banken tellen niet het vergeten dat hulpvaardige caissières oplossen met: U vergeet uw pinpas. Ook de pasjes die de winkelier bewaart en de klant ophaalt, telt de bank niet mee.

Deze hersteloperaties zijn vervelend, verlengen de nieuwe pintijd en zijn zeer oncomfortabel.

Hoe maak je een goede pinpas

Naast meer vriendelijkheid voor het werkgeheugen kan de pas op andere manieren vriendelijker gemaakt worden voor de betaler.

		Hoe de pas houden bij invoeren? Rond 1970 bedienden mensen computers niet direct met een toetsenbord maar met ponskaarten. Deze hadden een afgesneden hoek, net als de hedendaagse simkaarten voor GSMs. De afgesneden hoek moest linksboven zitten. Zat de kaart verkeerd dan was dat eenvoudig te zien. Dit maakt het gemakkelijk aan te geven hoe de kaart in te voeren.
		Pinpassen hebben geen afgesneden hoek. Het is dan moeilijker aan te geven hoe de pas in te voeren. De afbeelding links geeft aan hoe de pas door de sleuf geswiped moet worden.

Hoe contactloos betalen

Personenvervoerders introduceerden 20 jaar geleden de contactloze OV-chipkaart. De OV-reiziger kan rennend langs de OV-chippaal, zijn achterzak met daarin zijn OV-chipkaart scherend langs de lezer inchecken. Dit is wat de blauwgejackte reiziger rechts doet.

Elf jaar later komen ook banken met ’contactloos’ betalen. Er zijn wat verschillen met contactloze betaler. Deze moet eerst uitzoeken of de lezer geschikt is voor contactloos, moet vervolgens zoeken waar de pas tegenaan gehouden moet worden en kan na een onduidelijke tijd zijn pas weer opbergen. Een piep zoals bij uitchecken is er niet.

Een naam die inzicht geeft

Kaarten waarmee betaald kan worden verschillen in mogelijkheden. Er kan verbinding nodig zijn met de bank, er kan saldo op de pas staan, het saldo kan automatisch opgehoogd worden, met de pas kan geleend worden (credit card), twee maal invoeren kan nodig zijn om af te rekenen (uitchecken), een pincode kan nodig zijn, en de kaart kan persoonsgebonden zijn of niet.

De grote verschillen tussen de OV-chipkaart en de betaal/bank/pinpas leidden aanvankelijk tot veel misverstanden. Veel termen in het (pas)betalingsverkeer zijn onduidelijk. De meeste betalers begrijpen op den duur wel wat de bank bedoelt. Andere betalers haken af. De betaalpas eigenlijk geen passeerbewijs maar een betaalkaart of betaler. Klik voor meer over termen in het betalingsverkeer.

		Hoe diefstal voorkomen Bankpassen van het Oude Pinnen konden gemakkelijk geskimd worden. De personenvervoerder NS loste dit probleem uiteindelijk in 2009 voor de geldvervoerders op met een speciaal voorzetstuk.
		Banken lieten de kanten met stickers weten dat de klant dit probleem zelf moet oplossen.

Bij het ’nieuwe’ pinnen wordt de pas niet vaker vergeten stelt de bank.

Hoe maak je een goede pinpas

Behalve psychologie voor toekomst ook psychologie voor: